Terug van weggeweest

Een tijdlang heb ik niets van me laten horen, althans niet via dit weblog. Ik denk omdat alles met Sherly eigenlijk gaat als met ieder ander kind dat normaal opgroeit in een normaal gezinnetje. Sherly is voor ons steeds minder een geadopteerd kind geworden en steeds meer een kind als ieder ander – dat klinkt vreemd, maar ik weet geen betere omschrijving te bedenken. Ze onderscheidt zich in weinig van de kinderen uit haar klas, ze houdt van dezelfde spelletjes, van dezelfde muziek en dezelfde televisieprogramma’s, ze speelt na school bij vriendinnetjes of vriendinnetjes komen hier spelen. Ze heeft er moeite mee om speelgoed te delen en wil graag dat de dingen gaan zoals zij dat heeft bedacht. Als ieder ander kind, denk ik dan.

Natuurlijk, er zal vast nog wel een tijd komen dat haar bijzondere verleden meer naar de voorgrond komt. Voorlopig is ze er niet heel duidelijk mee bezig. Wel zegt ze soms met nadruk dat wij – papa, mama, Sherly en de katten Polly en Macho – bij elkaar horen en dat ze altijd bij ons zal blijven. En een heel enkele keer zegt ze nog dat ze niet terug wil naar Haiti, want Haiti is saai, vindt ze. En ze kent daar niemand, zegt ze, wat een heel relevante reden is om hier te blijven, vinden ook wij. Maar dat soort opmerkingen horen we niet heel vaak van haar.

Ze zit nu in groep 2, en begint zich te interesseren voor lezen en schrijven. Een tijdje geleden zat ze in een schriftje te krabbelen alsof ze schreef en ze zong daarbij een eenvoudig zelf bedacht liedje zonder duidelijke tekst. Vierkwartsmaat, drie kwartnoten, één tel rust en dat eindeloos herhaald. De volgende dag pakte een vriendinnetje het boekje en sloeg het open. “Dat zijn liedjes”, zei Sherly.

We zijn deze zomer op vakantie geweest in Canada, bij mijn zus, die in Ottawa woont. Mijn broer is ook gegaan met zijn gezin en met zijn allen hebben we rondgetrokken door Québec en New Brunswick, met campers. Zo leerde Sherly in één keer al haar neefjes en nichtjes echt goed kennen: Nicolas (17), Stéphane (15), Simon (12), Janneke (12), Liesje (10) en Bouke (7). Ze sloot zich meteen aan en al snel was het alsof Sherly er nooit niet bij was geweest. Het was heerlijk om te zien.