Haïti

Graag wil ik jullie wijzen op deze fotoserie, van Patrick Farrell. Hij won er de Pullitzer price mee - terecht denk ik. Het zijn zeer schokkende en aangrijpende foto's die buitengewoon indringend vertellen over de rampen die Haïti troffen, verleden jaar. Eén tropische storm en twee hurricanes, met als gevolg overstromingen, veel doden en vermisten, verwoesting - en dat in een kwetsbaar land zonder effectieve regering, met nauwelijks steun. Een vergeten land, denk ik ook. Sherly komt uit dit land, zoals jullie weten, en daardoor voel ik mij verbonden dit land. Meer dan dit leed onder jullie aandacht brengen kan ik niet doen.

Feest!

Gisteren, zaterdag 11 april, was Sherly's kinderpartijtje. Voor ons de eerste keer dat we zoiets organiseerden. We hadden het grondig voorbereid. Er was een strak schema, vastgelegd in een spoorboekje waarin stond hoe laat welk onderdeel aan de beurt was. De kinderen gingen nog sneller door het programma heen dan we al hadden gedacht. Een spelletje duurt nog geen 10 minuten en dan moet er alweer wat anders komen. "Geen enkel plan overleeft het eerste contact met de vijand", schreef de Pruisische generaal Helmuth von Moltke (1800 - 1891), en dat bleek ook nu weer, al moet ik die schattige kleuters op Sherly's feestje niet als "de vijand" omschrijven. Enfin, we wisten in ieder geval van welk plan we afweken.

Het is een geweldige middag geworden. Het was prachtig weer, dus we konden veel activiteiten op het plaatsje doen. Allemaal oude en ook nieuwere spelletjes, waar de kinderen evenveel plezier beleefden als wij vroeger: zo snel mogelijk met een aardappel op een lepeltje naar de finish lopen, zonder de aardappel te laten vallen, zo snel mogelijk met een ballon tussen de knieën naar de finish lopen, zonder die ballon te laten vallen, stoelendans, "tik tik wie ben ik?", spekjes happen (ik moest hier en daar de spekjes op de juiste hoogte hangen), beeldendans (wie nog beweegt als de muziek stopt, is af) en om een beetje bij te komen: eieren schilderen.

Aan het eind was iedereen bijzonder tevreden en gelukkig, en wijzelf bovendien compleet uitgewoond. Heerlijk!

Hiep hiep!!

Vandaag was Sherly jarig. Ze werd vijf en het was haar eerste verjaardag bij ons in Nederland. Het is een heerlijke feestdag geworden. Vanmorgen werd ze uitgebreid toegezongen in haar klas, waar ze ook de mooie hoed kreeg die je hier op de foto ziet. En vanmiddag waren we met zijn drietjes thuis. We hebben haar een fiets gegeven, met zijwieltjes erop. Sherly vindt fietsen heerlijk, maar remmen vond ze nog maar niets. Allereerst kende ze het woord nog niet (wat? rennen?) of ze wilde het niet kennen. En stoppen wou ze ook niet. Daar heb je toch niet een fiets voor? Dus wij hebben er in een kalm drafje naast gelopen toen zij haar eerste tochtje op haar nieuwe fiets maakte.

Zaterdag heeft ze nog een partijtje en zondag komt er nog allemaal familie. De feestelijkheden zijn nog niet voorbij en de slingers blijven dus ook nog even hangen. Maar ze weet al wel dat ze alleen vandaag "jarige job" was. "Morgen ben jij jarige job", zei ze nog tegen mij. En toen ze vanavond ging slapen, zei ze: "welterusten papa jarige job".

Tractatie!

Sherly is bijna jarig. Al een tijdje zijn we bezig met de voorbereidingen. Allereerst cadeautjes kopen, maar ook plannen wat we allemaal gaan doen op het partijtje. Dat soort aangename beslommeringen konden we een jaar geleden al enigszins voorzien, toen we nog slechts in theorie ouders waren. Wat we echter nooit hadden kunnen bedenken was de inspanning die een tractatie voor de klasgenootjes vergt. Nu weten we ook wel dat de ene ouder daar meer werk van maakt dan de ander, maar dan nog is het allemaal een stuk ingewikkelder dan toen wij zelf als kind op school tracteerden. Toen - zucht, ik word oud - ging het nog gewoon om de snoepjes, de inhoud, zeg maar. Maar ook in het tractatiegebeuren heeft de marketing toegeslagen: het moet wél gelikt uitzien, anders verkoopt het niet! Aanvankelijk dachten wij dat wij daar niet zo aan zouden gaan meedoen, maar op de één of andere manier is het ook wel érg leuk, zo'n aangeklede tractatie. En dus was ons huis vandaag een soort thuiswerkatelier vol karton, roze papier, watten, scharen, stiften en lijm. En het was nog gezellig ook, om zo te fröbelen. En Sherly zat gezellig bij ons aan tafel, met haar poppenhuis te spelen. Geluk in de 21e eeuw is toch ook weer niet zo heel anders dan in de 20e.