Op deze foto zit Sherly met haar neefje Sebastiaan op een sleetje dat wordt voortgetrokken door oom Camiel. De voorlaatste serieuze winterperiode in Nederland is die van 1996-1997, 12 jaar geleden. Sherly valt dus met de neus in de boter, zoals dat dan heet, al lijkt me dat bij deze temperaturen een eerder pijnlijke dan plezierige gebeurtenis.
Ze vindt het allemaal leuk, al vindt ze het wel vervelend om met deze kou achterop de fiets te zitten. Het is grappig om te zien dat sneeuw en ijs haar helemaal niet verbazen. Voor verbazing is ze nog te jong. Ik denk dat juist dat onvermogen om zich te verbazen haar zo goed in staat stelt zich aan te passen aan al die nieuwe dingen die zij de laatste 7 maanden heeft meegemaakt.
De feestdagen zijn nu achter de rug en Sherly heeft kennis gemaakt met al die dingen die zoal gegeten worden op die dagen. Ze heeft alles geproefd. Hier volgen de voorlopige resultaten.
Marsepein: niet lekker, nee.
Pepernoten: lekker, maar je mag ze niet op de grond gooien!
Schuimpjes: heerlijk!
Parelhoenfilet: gaat erin als kip.
Gourmet: stokbrood met whiskysaus!
Rudolf Rendier Ijsje: érg lekker, maar het hoofdje en de armpjes van suikerwerk zijn veel te zoet.
Oliebollen: niet lekker, nee.
En dan nog een noviteit, zij het niet om te eten: vuurwerk! Wel, daar slaap je gewoon doorheen.
