Een paar maanden geleden hebben we het avondritueel voor het slapen gaan ingrijpend gewijzigd. Aanvankelijk mocht Sherly altijd nog even naar de televisie kijken voordat ze ging slapen. In haar pyama, met badjas en pantoffels, zat ze dan te kijken naar een aflevering van The Little People (zie een blog van lang geleden), het Zandkasteel, Tita Tovenaar, Muis of wat voor prachtigs dan ook. Leerzaam en leuk maar ook televisie. We zijn nu gaan voorlezen. Dat vond Sherly meteen een leuk idee. Eerst sprookjes: Roodkapje, Sneeuwwitje, Assepoester, Belle en het Beest, De Gelaarsde Kat, Roodkapje, Sneeuwwitje, Assepoester, Belle en het Beest, De Gelaarsde Kat, en zo verder. Daarna Jip en Janneke, soms afgewisseld met De Mol Die Wou Weten Wie Er Op Zijn Kop Had Gepoept. Die laatste is erg leuk om voor te lezen, omdat je dan de geluiden na mag doen van allerlei poepende dieren. Flàts! Rakketakketakketak! Plof! Plof! Plof! Plètsch!
Jip en Janneke zijn uiteindelijk toch veruit favoriet gebleken. Aan verhalen geen gebrek en Sherly vindt het prachtig! En dan is het ook nog eens didactisch verantwoord, en goed voor de inburgering. De nazorg dan, want voor de inburgering is ze inmiddels met vlag en wimpel geslaagd, dat mag zo langzamerhand toch wel duidelijk zijn.
