Uit de wandelgangen

Barbara ving op school een gesprekje op tussen Sherly en een vriendinnetje. Het vriendinnetje zei tegen Sherly dat wij niet haar echte ouders waren. Waarop Sherly antwoordde dat wij wél haar echte ouders waren. "Maar je hebt toch ook ouders in Haïti?", verduidelijkte het vriendinnetje. "Ja, dat weet ik, maar hier zijn mijn échte ouders", was Sherly's antwoord.

Diploma A!

Gisteren heeft Sherly haar diploma A gehaald. Na een eindeloze reeks zwemlessen. Ze kon al lang goed zwemmen, dat was het probleem niet, maar de rugslag bleef lastig voor haar. Sherly ligt nogal diep in het water, begreep ik van de zwemleraar, en moet het daarom helemaal hebben van haar snelheid bij de rugslag. Uiteindelijk heeft ze twee privé lessen gehad, waarin alleen de rugslag geoefend werd en het resultaat was bijzonder goed: twee weken later mocht ze proefzwemmen en gisteren was dus het diplomazwemmen. Vol trots zagen wij vanaf de kant hoe Sherly als een speer door het water schoot. Schoolslag, rugslag, onder water, borstcrawl, rugcrawl - het hele repertoire! En tot slot nog 60 seconden watertrappelen. Hoera!

Onze vakantie

Ale een hele tijd wil ik iets schrijven over onze vakantie naar Java en Bali, met Djoser Junior. Een groepsreis speciaal voor gezinnen met kinderen in de leeftijd van Sherly. De vakantie was geweldig leuk! We waren met alles bij elkaar vijf gezinnen en Sherly kon het geweldig goed vinden met de andere kinderen! En wij met de ouders. Iedereen gelukkig: wij hebben veel prachtige dingen gezien en ontzettend genoten van dat zo 'andere' Indonesië, en Sherly heeft heel veel heerlijke zwembaden gezien waar ze ontzettend veel pret had met haar vakantievriendinnetjes. Deze foto is genomen toen ze met ons mee was naar de paleizen van de Sultan in Yogjakarta, wat ze gelukkig ook leuk vond.

Wat ik nog wou zeggen ...

Sherly is over naar groep 4! Dat ging niet helemaal vanzelf. In februari zei haar juf dat zij zich zorgen maakte over Sherly's rekenvaardigheid, en dan vooral als het ging om de CITO-toetsen. Die scoorde ze ver onder het gemiddelde. De 'gewone' toetsen deed ze ook niet geweldig, maar niet zo slecht als de CITO's. Wij hebben thuis met haar geoefend en hadden het idee dat ze het eigenlijk wel heel aardig oppikte, maar de toetsresultaten bleven uiterst mager. Bovendien was ze met lezen ook niet helemaal op niveau, en dan wordt het allemaal wel erg zorgelijk. Dus gingen we er rekening mee houden dat ze misschien het jaar moest overdoen. Afscheid moest nemen van haar vriendinnetjes en weer van voor af beginnen. Die gedachte drukte op ons: Sherly heeft al iets te vaak afscheid moeten nemen, vonden we.

In diezelfde tijd kregen we steeds sterker de indruk dat Sherly het allemaal wel héél erg goed wil doen. En dat haar slechte resultaten wel eens te wijten zouden kunnen zijn aan faalangst, misschien ook in combinatie met gewoon moeite met de stof en nog een kleine taalachterstand. We hebben twee intensieve gesprekken gehad hierover met haar juf en de interne schoolbegeleider, goede gesprekken, waarin goed naar onze kijk op de zaak werd geluisterd.

Sherly's laatste rapport liet vooruitgang zien. Nog steeds wat aarzelend allemaal, maar haar lezen was nu op niveau en het rekenen gaat de goede kant op. En Sherly is erg nieuwsgierig en leergierig. Ze gaat daarom over. We zijn erg blij en opgelucht hierover. En nu zien wat het volgende schooljaar gaat brengen. Maar eerst: vakantie!

Het lot van reserveknoopjes

Vanmorgen liet Sherly mij een nieuwe broek zien die Barbara voor haar had gekocht. Ze wees daarbij op het reserveknoopje dat erbij was geleverd en zei: "Er zit nog een knoopje bij. Die moet op zijn beurt wachten."

Zeven jaar!

Vandaag is Sherly jarig. Ze is zeven geworden. Ze heeft de afgelopen twee weken de nachtjes afgeteld tot deze grote dag en aan iedereen laten weten dat ze nu toch wel heel snel jarig zou zijn, dus het kwam voor niemand als een verrassing. Over de tractatie heeft ze niets losgelaten en ook heeft ze niet gezegd wie er met haar mee mag de klassen rond. En beneden hangen slingers en ballonnen en er liggen cadeautjes klaar voor als ze thuis komt. Vanmorgen heeft ze alvast één cadeautje gekregen. Als klap op de vuurpijl komt Sanne vanmiddag pannenkoeken eten. Zaterdag is er dan nog een partijtje en zondag komt er allemaal familie. Wat een feest! Sherly kreeg even de indruk dat ze vier dagen jarig zou zijn, maar we hebben haar verteld dat het toch echt maar één dag is. De dag waarop het vandaag precies zeven jaar geleden is dat ze geboren werd.

7 april 2004. Een woensdag. Het was die dag koud en buiïg in Nederland. Ik ging naar een koorrepetitie in Utrecht en at bij mijn ouders. Op die dag werd in het verre Haïti onze dochter geboren. En wij wisten van niets.

Wandelen

Sherly heeft de pech die veel kinderen hebben, dat haar ouders van wandelen houden. Het vergt vaak wat onderhandelen voordat Sherly meegaat, maar gelukkig is Sherly wel heel loyaal in het nakomen van haar afspraken. "Ik loop heel goed mee he, mama?", zegt ze dan tijdens de wandeling, waarmee ze bedoelt dat zij wel rekent op de afgesproken tegenprestatie van onze kant. En natuurlijk houden wij ons daaraan: een glaasje limonade, en als het even kan een speeltuintje. Onlangs hebben we het anders gedaan: we hebben Sherly's overbuurmeisje en beste vriendinnetje Sanne meegenomen. Een wandeling van 6 kilometer in de Kennemerduinen. De taak van de dames was de groene paaltjes te zoeken, anders zouden we onherroepelijk verdwalen. Ze hebben alle 6 kilometers rennend en joelend afgelegd en er door al het heen en weer rennen nog zeker 2 kilometer bijgeplust! En over het ijsje achteraf hebben we onderweg niet gepraat. Al die ouders die van wandelen houden kennen deze methode natuurlijk allang, maar het resultaat is zo verbluffend dat ik het toch even kwijt moet.

Het gaat goed, en toch ...

De afgelopen maanden ben ik als ervarings-ouder bij een aantal VIA-cursusgroepen geweest om te vertellen over Sherly. De VIA-cursus is een cursusreeks van de Stichting Adoptievoorzieningen, die aspirant-adoptieouders moeten volgen om een beginseltoestemming voor adoptie te krijgen van het Ministerie van Justitie. In de cursus komen zaken aan de orde als hechting, omgaan met het adoptieverhaal, “kindertehuisgedrag” van adoptiekinderen, praktische zaken rond adoptie en nog veel meer. Ik heb de cursus destijds heel zinvol gevonden en was blij dat ik iets terug kon doen door mijn ervaringen te delen met aspirant-ouders.

Ik had voor mijn verhaal een keuze gemaakt uit de vele foto’s van Sherly en daarbij de nadruk gelegd op het eerste jaar dat ze bij ons was. Bij elke foto hoorde een verhaaltje, waarin ik inging op ons proces van hechting, bijzondere momenten in Sherly’s ontwikkeling en ook op twijfels die je als ouder nu eenmaal op zijn tijd hebt. Bijzonder daarin is, dat je de neiging hebt om ‘eigenaardigheden’ of opvallend gedrag van Sherly heel snel te interpreteren in het licht van de adoptie, terwijl het soms ook ‘gewoon’ kan gaan om het gedrag van een kind van een jaar of 6 dat soms het gevoel heeft in haar eentje te moeten opboksen tegen vader én moeder. Een mooi voorbeeld is die opmerking lang geleden: “Jullie vinden alleen elkaar lief en ik heb niemand!”. Een goede vriendin, aan wie ik dit verhaal onlangs vertelde, herkende dat onmiddellijk uit haar eigen jeugd – ook zij was enig kind.

Tegelijk kreeg ik ook reacties op mijn verhaal die Barbara en mij weer aan het denken zetten. Sherly doet erg haar best, is een opmerking die bij mij bleef hangen. Ze doet ook erg haar best, is heel zelfstandig en toont een groot gevoel voor verantwoordelijkheid, hecht érg aan regels (dat geeft veiligheid) en ze vindt het heel moeilijk als we haar wijzen op dingen die ze beter niet kan doen (zoals smakken, of erg kwaad worden op vriendinnetjes die niet doen wat zij wil). Tegelijk lijkt ze wat moeite te hebben om mee te komen op school.

We hebben eens gebeld met mensen van de nazorg van de Stichting Adoptievoorzieningen. Zonder ons nu meteen de indruk te geven dat er van alles mis was, gaven zij ons aan dat zij zich konden voorstellen dat wij graag wat meer inzicht zouden krijgen in hoe het nu eigenlijk met Sherly gaat. Het gaat heel goed met haar, vinden we, maar toch lijkt ons iets als video-interactie begeleiding zinvol. We hebben ons hier dus voor opgegeven. Wanneer het allemaal zal plaatsvinden is nog onduidelijk. Later ongetwijfeld meer hierover.

Rapport

Sherly heeft haar eerste rapport voor groep 3 gehad. Volgens haar juffen is Sherly een lief en gezellig meisje, beleefd en rustig. Ze werkt goed samen met andere kinderen, legt gemakkelijk contact met hen en is hulpvaardig. Zij heeft een goed contact met de leerkrachten, durft te vragen en is ook voor hen hulpvaardig. Ze heeft een goede luisterhouding, is ijverig, taakbewust en werkt netjes. Daarbij gaat ze ook nog eens zorgvuldig om met het materiaal. Ze kan zich goed concentreren en ze neemt initiatief.

Ze heeft Ruim Voldoende voor Nederlandse Taal! Lezen en schrijven zijn voldoende tot goed. Maar wat dan zo verbazingwekkend is: de uitslag van de CITO-toets (jawel, dat begon al in groep 2 ...) laat zien dat Sherly ver onder het gemiddelde scoorde op woordenschat en spelling. Bij alle andere dingen doet ze verder erg goed mee. Ten slotte heeft Sherly wat moeite met rekenen, zowel volgens de juf als volgens de CITO. Al met al een heel mooi rapport, vinden wij!

Vanavond gaan we praten met juf Annemarie. Ik ben benieuwd wat zij verder nog te zeggen heeft.

Achterin het rapport was een tekening ingevoegd die Sherly heeft gemaakt. Sherly en Jasmine op het schoolplein. Die vond ik zo mooi, dat ik hem graag met jullie deel.