Dat kan Sherly heel goed! Boos kijken. Als ze iets moet opeten wat ze niet lekker vindt (maar wel gezond is), als ze iets niet mag wat ze wel wil, als de toon van een terechtwijzing haar niet aanstaat; dan kan Sherly heel goed boos kijken en dan zegt ze ook duidelijk wat ze voelt. Ik ben bóós! Vaak doet ze dan ook nog demonstratief de armen over elkaar en gaat virtuoos zitten mokken. Je weet bij Sherly altijd precies waar je aan toe bent!
Ik had afgelopen vrijdag een gesprekje bij de kinderopvang, waar ze een middag per week naartoe gaat. Daar kreeg ik te horen dat Sherly ook naar andere kinderen heel goed kan aangeven wanneer ze vindt dat "haar grenzen overschreden worden", zoals dat in het jargon dan heet. Dat is goed om te horen, want het leven is hard en bonkig. Als ik dat overigens tegen Sherly zeg, dat van dat hard en bonkig, dan wordt ze boos.
