Volgende week is de 7e week dat Sherly naar school gaat. Ze vindt het nog steeds heerlijk daar en heeft al wat vriendjes. Over vriendinnetjes horen we niet veel. Of eigenlijk helemaal niets. Overigens horen we meest via de juffen of via de ouders van andere kinderen, want zelf zegt Sherly niet zo heel veel over de school. Wat enthousiaste woorden soms: plakken! paddestoelen! In haar klas hangen allemaal werkjes die met herfst te maken hebben. Ze neemt ook wel eens werkjes mee naar huis.
Wat ze ook meeneemt, zijn virussen. Die vermaken zich duidelijk ook heel goed op school! Sherly lijkt doorlopend verkouden en hoest soms verschrikkelijk. En wij nemen alles over wat zij oppikt op school, en vaak hoesten we al snel harder dan zij. Dat lijkt een onbewust proces, misschien geboren uit een soort van solidariteit. Geheel vruchteloos overigens: gedeelde smart is hier echt dubbele smart.
Ervaren ouders kijken met een soort van nostalgie terug op de tijd dat zij constant meededen met hun kleuters en drukken ons op het hart dat het allemaal ook weer overgaat en dat je virussen van je kinderen dan achteloos over je schouder werpt. Maar zo ver denken wij nog niet. Wij komen voorlopig niet verder dan hoestdrank en zakdoeken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten