Nieuwe wegen

Sinds Sherly voor het slapen gaan televisie kijkt, kijkt ze naar de verhaaltjes van de Little People, de figuurtjes van Fisher Price, met lieve stemmetjes en een positieve blik op de wereld en die steeds verkondigen dat alles kan zolang je er maar in gelooft. Dat laatste zou wel eens uit kunnen gaan komen. Ik ben er namelijk van overtuigd dat ik zuiver suikerwater ga uitscheiden als ik hier nog veel langer naar moet kijken. Toch hadden we net een nieuwe DVD gekocht, de laatste uit het magazijn: de markt voor de DVD’s is kennelijk net zo verzadigd met die zoetigheid als mijn bloed.

Vanavond zat Sherly te treuzelen met haar toetje. Ze vindt toetjes heerlijk, maar er is zo veel interessants om haar heen dat commentaar verdient, dat ze het eten wel eens vergeet. We hoopten haar dus bij de les te krijgen door kort het verdere - en steeds eendere - plan van de avond te schetsen: “Sherly, eet je toetje maar op, dan gaan we plassen, dan tanden poetsen, dan pyama aan en pantoffels aan en badjas aan en dan …. televisie! Michael, en Boer Jet!”

“Keen Michael”, was haar kordate antwoord. Wij roken onze kans! Wat wil je dan zien? Sesamstraat?
- “Sesamstraat!”
- “Wil je Sesamstraat zien? Bert en Ernie?”
- “Ja! Sesamstraat!”

Dus vanavond na het tanden poetsen …..


… en de pyama aan en de pantoffels aan en de badjas aan …


... keek Sherly innig tevreden naar Bert en Ernie!

Bert en Ernie, waar papa en mama ook erg dol op zijn! Het huis zoemde van genoegen.