Toen we eergisteren naar huis reden en Leiden naderden, zei Sherly ineens: "Bijna thuis!". Opnieuw was ik onder de indruk van de snelheid waarmee ze onze taal oppikt en bovendien had ze kennelijk door dat we in de buurt van Leiden kwamen. Natuurlijk reageerden we enthousiast op haar nieuwe woord. "Ja, we zijn bijna thuis! Wat goed dat je dat weet!". Thuis, toen ik in de keuken bezig was met het eten, zei Sherly opnieuw: "Bijna thuis!".
Ze kent het woord bijna. Maar nog niet helemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten